PRRS-verspreiding vindt plaats via direct dier-dier contact, maar ook door indirect contact. De dosis die nodig is - voor het virus - een succesvolle PRRS-infectie hangt voor een belangrijk deel af van de infectieroute. In het algemeen geldt dat direct contact van open wondjes met door PRRS-virus geïnfecteerd materiaal heel veel makkelijker tot infecties leidt dan de inademing van PRRS-virus via de neus of opname via de bek.
De infectieuze doseringen verhouden zich ongeveer als volgt 1:60 (wond:neus) en 1:20000 (neus:bek). Waarbij opgemerkt dat er in geïnfecteerd speeksel, snot of bloed per milliliter vaak al genoeg virus zit voor een infectie op ieder van de drie bovenstaande manieren. Via mest is er minder risico van verspreiding, want de uitscheiding van PRRS-virus in mest is wisselend.
Uit eigen onderzoek middels de Combat vragenlijst weten we dat op bijna 60% van de vermeerderingsbedrijven in Nederland de biggen bij het behandelen in kratjes worden geplaatst, zonder dat de kratjes tussen de tomen door worden gereinigd. Het gebruik van kratjes betekent een extra risico omdat in besmeurde kratjes via indirect contact gemakkelijk infecties kunnen plaatsvinden van toom naar toom. Het heeft daarom de voorkeur om de biggen direct vanuit het hok te behandelen.
